သတင္းတစ္ခုၾကားလိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္ေရာက္ေနတဲ့ၿမိဳ႕က ဟာဖီးဇ္ေက်ာင္းေလးမွာ ဆရာတစ္ပါးက သဂ်္၀ီးဒ္သင္ေပးမယ္တဲ့။ သင္တန္းလာတက္တဲ့သူေတြကို စာအုပ္ေတြအလကားေပးတယ္။ တိပ္ေခြနဲ႔ နားက်ပ္ကတ္ဆတ္ေတြလဲ အလကားေပးတယ္ဆိုပဲ။ အဲဒီတုန္းက mp3 တို႔ 4 တို႔က ေခတ္မစားေသးဘူးေလ။ နားက်ပ္ကတ္ဆက္ေတာင္ တန္ဖိုးသိပ္ႀကီးတာဆိုလို႔ ႏွစ္ေသာင္းေလာက္ဆို ဂ်ပန္ထုတ္ ဆိုနီအမ်ိဳးအစားရတယ္။
က်ေနာ့္ကိုလဲ မိတ္ေဆြေတြက လာေျပာၾကတယ္ဗ်ာ။ သင္တန္းသြားတက္ဖို႔ေပါ့။
က်ေနာ္ မတက္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္လဲ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ကိုယ္၊ ေက်ာင္းကတစ္ဖက္ အလုပ္ကတစ္ဖက္နဲ႔ သိပ္မအားတာနဲ႔ ဘာသာေရးအသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔လဲ အရင္ေလာက္ အဆက္အသြယ္ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ဘူးဗ်။
အဲ... ၂၀၀၇ ေလာက္က်ေတာ့ ထပ္ၿပီး သတင္းတစ္ခု ႀကီးလာျပန္တယ္။ ဒီအခ်ိန္ က်ေနာ္ အလုပ္ထဲမွာပဲ လံုး၀ ေရာက္ေနၿပီဗ်။ ေဆာ္ဒီျပန္ဆရာတစ္ေယာက္ (အေပၚကဆရာေတာ္)က သဂ်္၀ီးဒ္ပညာေတြကို ႏိုင္ငံအႏွံ႔ လွည့္လည္ၿပီး သင္ေပးေနတယ္။ စာအုပ္ေတြ အလကားေပးတယ္။ အေခြေတြ၊ စီဒီေတြပါ ေပးတယ္ေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ထက္ အမ်ားႀကီးေစာတဲ့ စီနီယာက်တဲ့သူေတြေတာင္ အဲဒီသင္တန္းေတြသြားတက္ၾကတယ္။ ဒီတစ္ခါ သတင္းႀကီးလာတာက အရင္နဲ႔မတူဘူး။ ပိုၿပီး က်ယ္ျပန္႔လာတယ္။ ၿမိဳ႕အေတာ္မ်ားမ်ားကိုလဲ ၀င္ေနတာကိုး။
အဲဒီဆရာက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ေရာက္ရင္ အဲဒီၿမိဳ႕က အေရးပါတဲ့လူေတြကို အသင့္ပါလာတာေတြ လက္ေဆာင္ေပး၊ ၿပီးေတာ့ ဗလီ(သို႔)ေနရာတစ္ခုခုမွာ အာလင္မ္ေတြကို စုရပ္လုပ္ၿပီးေခၚခိုင္း၊ ေရာက္လာတဲ့အာလင္မ္ေတြကို ကိရာအသ္ဖတ္ခိုင္း၊ ဖတ္တဲ့အခါ အမွားေတြကို မရ/ရေအာင္ ေထာက္ျပ။ ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ကုရ္အာန္ဖတ္တာ သဂ်္၀ီးဒ္နည္းလမ္းေတြ မွားေနၾကတယ္။ သင္ဖို႔အတြက္ ဘာျဖစ္တယ္။ ညာျဖစ္တယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သင္တန္းတစ္ခုလုပ္ဖို႔ သူတို႔လာတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း သင္တန္းကို အခု (...)ရက္ သင္တန္းကာလအျဖစ္ အေျခခံ သင္ေပးမယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း၊ ၿပီးရင္ ဒလၿမိဳ႕က သူ႔ေက်ာင္းမွာ လာတက္မယ္ဆိုရင္ စနဒ္(ေအာင္လက္မွတ္) ထုတ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပသြားတယ္။
ဒီမွာ က်ေနာ္ တစ္ခု စဥ္းစားမိလာတယ္။ ဒီဆရာ ေတာ္ေတာ္ကို အလုပ္လုပ္တာပဲ။ ေလးစားမိပါတယ္။ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြလဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူ႔ဆီမွာ သြားၿပီး စာေတြဖတ္ေနၾကၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္ ဟိုးေရွးကတည္းက အခုမွ ဒီသဂ်္၀ီးဒ္ပညာဆိုတာ ဘာလို႔ ေခတ္မစားခဲ့တာလဲ။ ဒီဆရာေတာ္ေျပာသလို သိပ္ကို အေရးႀကီးေနတယ္ဆိုရင္ ဘာေၾကာင့္မ်ား ေရွးေခတ္ သူေတာ္စင္ အာလင္မ္ႀကီးေတြ လူထုကို အြမၼသ္ကို မသင္ေပးခဲ့ၾကတာလဲေပါ့။
က်ေနာ္လဲ ဒီပညာကို မတတ္ဘဲ ေျပာေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ၾကံဳတုန္းေျပာရအံုးမယ္။ ၁၉၉၃-ခုႏွစ္ေလာက္မွာ အီဂ်စ္ႏိုင္ငံက ဦးေဆာင္က်င္းပတဲ့ International အဆင့္ ကိရာအသ္ၿပိဳင္ပြဲမွာ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ဖို႔ ျမန္မာျပည္ကေန ပညာရွင္ေတြကို ဖိတ္ေခၚတုန္းက က်ေနာ့္ရဲ႕ ဆရာအရင္းျဖစ္သူကို အေရြးခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မသြားျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒီလိုဖိတ္ေခၚခံရတာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ပထမဆံုးအႀကိမ္ပဲေလ။ တစ္တိုင္းျပည္လံုးကေန ေရြးခ်ယ္ခံရတာ သံုးေယာက္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္။ အသံလဲ ဘာေကာင္းသလဲ မေမးနဲ႔။ သူမ်ားေတြလို ကာရီဆိုႆိုက္ဆ္ဆပ္အလိုက္မ်ိဳးနဲ႔ဖတ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွလဲ အတုခိုးထားတဲ့သူမဟုတ္ဘူး။ သူအလိုက္၊ သူ႔အသံ၊ သူ႔မူနဲ႔ဖတ္တာ။ က်ေနာ္က အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ တပည့္အရင္း။
ေနာက္ ျမန္မာျပည္မွာ သဂ်္၀ီးဒ္ပညာရပ္ရဲ႕ဂုရုႀကီးလို႔ေျပာလို႔ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတစ္ဦး က်ေနာ္တို႔ကုိ အပတ္စဥ္ တနဂၤေႏြေန႔ညတိုင္း သဂ်္၀ီးဒ္ကို လာသင္ေပးခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ ကြယ္လြန္သြားရွာပါၿပီ။ (အလႅာဟ္အသွ်င္ျမတ္ ထိုပုဂၢိဳလ္ျမတ္ႀကီးကို ဂ်ႏၷသ္နစီးဒ္ ေပးသနားေတာ္မူပါေစ။ သူ႔ရဲ႕ ကဗရ္ကို ကိယာမသ္တိုင္ လင္း၀င္းမႈနဲ႔ ထားရွိေတာ္မူပါေစ)။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ႀကီးကို ရန္ကုန္မရ္ကဇ္က လူေဟာင္းအမ်ားပိုင္း သိပါတယ္။ က်ေနာ္က သူ႔ဆီမွာလဲ သဂ်္၀ီးဒ္ပညာကို သင္ယူခဲ့ပါတယ္။
ႂကြားတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္ ေက်ာင္းသားဘ၀က စာေတြဖတ္တယ္ဗ်။ ဆရာဆီမွာ စာဆိုျပလို႔ မုန္႔ဖိုးေတြ ရခဲ့တယ္။ ကိရာအသ္ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာလဲ ဆုေတြ ရခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးဆိုရင္လဲ စာဖတ္ျပသူေတြ ဆယ္ဂဏန္းၾကားထဲကေန က်ေနာ္စာဖတ္တာကို သီးသန္႔ နားစြင့္ၿပီး နားေထာင္ေလ့ရွိခဲ့တယ္ဗ်ာ။ ဒါကေတာ့ က်ေနာ့္ ပညာအဆင့္အတန္းနဲ႔ သင္ခဲ့ရတဲ့ ဆရာအခ်ိဳ႕အေၾကာင္း ေျပာျပတာပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ဒီပညာကို မသင္ဘူး မတတ္ဘူးလို႔ ေျပာခ်င္ရာေျပာတယ္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ပါ။ ဟုတ္ၿပီ။ က်ေနာ္ ဆက္ေျပာပါမယ္။
အဲဒီလို သဂ်္၀ီးဒ္ေခတ္စားလာတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျဖစ္လာလဲဆိုေတာ့ သာမန္အာ၀မ္လူေတြကလဲ ဒီသဂ်္၀ီးဒ္၊ အာလင္မ္ေတြလဲ ဒီသဂ်္၀ီးဒ္နဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ၾကက္ေမာင္းတာေတာင္ “ရွဴး”လို႔ မေမာင္းေတာ့ဘဲ “ရွဴးခ္”ဆိုၿပီး သဂ်္၀ီးဒ္နဲ႔ ေမာင္းၾကတယ္လို႔ေတာင္ ရီစရာ ေျပာစမွတ္ျပဳလာၾကတယ္။ ေကာင္းပါတယ္။ (မာရွာေအာလႅာဟ္)။ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ကုရ္အာန္ကို အလွဆင္လာၾကတာပါ။
ဒါေပမဲ့ အလြန္ကို အရုတ္ဆိုး အက်ည္းတန္လာတာကေတာ့ အေျခခံစာသင္ေက်ာင္း မက္သဗ္ေလးေတြမွာ အာလင္မ္ႀကီးေတြ ေသာကထား၊ ပူပန္ခဲ့ၾကၿပီး ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ صلى الله عليه وسلم ရဲ႕ ဟဒီးဆ္မွာ ေလးနက္စြာ မိန္႔မွာခဲ့တဲ့ ဒီနီယာသ္ပညာေတြကိုေတာင္ ပစ္ပယ္လာၾကတယ္ဗ်ာ။ ဘယ္ေလာက္ထိ ဆိုးရြားလာလဲဆိုရင္ ကိုးတန္း၊ ဆယ္တန္းအရြယ္ (၁၅၊ ၁၆) ကေလးေတြ စလာမ္ကို သဂ်္၀ီးဒ္နဲ႔ေပးတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ နမားဇ္ႏွစ္ရကအသ္ကို မဖတ္တတ္ဘူးဗ်။ က်န္တာေတြ ေျပာမေနနဲ႔။ အေရးအႀကီးဆံုးဆိုတဲ့ နမားဇ္ရဲ႕ မဆ္အလာဟ္၊ မစာအိလ္ေတြကို ဘာမွန္းေတာင္ မသိၾကဘူး။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာ တကယ္အမွန္ပါ။
က်ေနာ္နဲ႔ ရြယ္တူ စာသင္ေနတဲ့ အာလင္မ္တစ္ေယာက္ကို ဒီကိစၥေျပာဖူးတယ္။ ကုရ္အာန္ကို တစ္ခသမ္လံုး ဂၽြမ္းျပန္ေအာင္ ဖတ္တတ္တာနဲ႔၊ ဒီနီယာသ္ပညာေတြနဲ႔ ဘယ္ဟာပို အေရးႀကီးလဲေပါ့။ ခသမ္ေလးငါးခါျဖစ္ထားတဲ့သူေတြ ဒီနီယာသ္ကို ေကာင္းေကာင္းမသင္ခဲ့လို႔ မြရ္ႆတ္ျဖစ္သြားတာ မနည္းဘူးလို႔ ေျပာျပေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ကို စကားမ်ားခဲ့ရဘူးေသးတယ္။
ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ကေလးေတြ state ေက်ာင္း (၁၀)တန္းေအာင္လို႔ တကၠသိုလ္ေတြ တက္ေနၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီနီယာသ္ပညာဆိုတာ state ေက်ာင္းသားဘ၀မွာသာ သင္ဖို႔ အခ်ိန္မ်ားၾကတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတြတက္ေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲ။ မိဘနဲ႔စြန္႔ခြါၿပီးေတာ့ တစ္နယ္တစ္ေက်းမွာ အေဆာင္ေနၿပီး တက္ရတယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔ ေ၀းကြာၾကေတာ့ ျဖစ္ခ်င္သလိုျဖစ္၊ ေနခ်င္သလိုေန၊ အမ်ားပိုင္းမွာ စည္းဆိုတာ မရွိၾကဘူး။ အဲဒီမွာ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ေတြနဲ႔ နီးစပ္ၿပီး ဘာသာတရားဆိုတာ စည္းမျခားေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ဘာသာပ်က္ဘ၀ကို နတၳိေရာက္သြားၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လဲ ယူလိုက္ၾကတယ္။ သူ႔ဘာသာ ကိုယ့္ဘာသာဆိုၿပီး အတူေပါင္းသင္း ေနထိုင္သြားၾကတယ္။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ဘာသာေရးစာေပသင္ယူဖို႔ဆိုတာ အေတာ္အတန္ မလြယ္ကူသလို၊ ေက်ာင္းၿပီးျပန္ေတာ့လဲ အလုပ္ကိုယ္စီနဲ႔ဆိုေတာ့ ဘာသာေရးအေျခခံေတြကို ငယ္စဥ္က မသင္ယူခဲ့ရဘူးဆိုရင္ ဘ၀အတြက္ အရမ္းကို အႏၲရာယ္ႀကီးမားပါတယ္။ ဒါေတြရဲ႕ အေျခခံ ရင္းျမစ္ေတြကို ေလ့လာမယ္ဆိုရင္ သေဘာေပါပါလိမ့္မယ္။ စာေတြလဲ သိပ္ရွည္ကုန္ေတာ့မွာပါ။
ဒီလို သဂ်္၀ီးဒ္ေတြ အားေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ဘာေတြဘယ္လို ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ေတာ့ မသိဘူး။ က်ေနာ္ စာတစ္ေစာင္ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီစာကို ေရးတဲ့သူက အေပၚမွာ တင္ျပခဲ့ ဆရာေတာ္ ကာရီဟာရွင္မ္ဦးတင္ျမင့္(ကာရီဆပ္)ပါ။ သူေရးသားထားတဲ့ အလိုသေဘာအက်ဥ္းကေတာ့ သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး၊ သူ႔ေက်ာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သာသနာေရးအျမင္အရ ဖသ္၀ါ ဓမၼသတ္ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက သူ႔ကို ေတာင္းပန္ဖို႔၊ လူသိရွင္ၾကား ေသာင္၀္ဗဟ္ အမွား၀န္ခံဖို႔ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြပါ။ သူရည္ၫႊန္းတဲ့ ဆရာႀကီးေတြထဲမွာ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ေျပာရရင္ ဘာသာျခားေတြကေတာင္ သူေတာင္စင္ တစ္ေယာက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံထားရတဲ့ ေမာင္၀္လာနာ ေဟဒါယသြလႅာဆပ္နဲ႔ မြတ္ဖ္သီႏူးရ္လို ျပည့္၀ ထက္ျမတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြေတာင္ ပါ၀င္ေနပါတယ္။
က်ေနာ္ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကိုယ္/စိတ္ မအီမသာ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေတြကို ဘယ္လို ေခ်ပရမွန္းလဲမသိဘူး။ ေရးသားထားပံုကလဲ အခ်က္အလက္ သိပ္ကို စံုလင္ ေစ့ငွတယ္။ အျဖစ္မွန္ကိုလဲ ဂဃနဏ မသိဘူး။ ဘယ္သူမွန္/မွားတယ္ဆိုတာကိုလဲ မေ၀ခြဲတက္ခဲ့ဘူး။ ဒါကေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ အားနည္းမႈပါ။
ေရးထားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဆိုတာလဲ ႏွယ္ႏွယ္ရရေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဟိုတုန္းက MC ၿပီးရင္ ဒုတိယေနရာလိုက္တယ္ဆိုတဲ့ တနည္းေျပာရရင္ ဒုတိယအေတာ္ဆံုးဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြတက္ရတဲ့ RIT (သို႔) YIT ေက်ာင္းဆင္း အင္ဂ်င္နီယာလဲျဖစ္၊ အာလင္မ္လဲျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတြေတာ့ မဆိုထားနဲ႔ ေခတ္ပညာတက္တစ္ေယာက္ထက္ သူဟာ အာလင္မ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေခါင္းတစ္လံုး သာေနသလို၊ အာလင္မ္ေတြထက္လဲ ဘြဲ႔ရဆိုတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ေၾကာင့္ ေခါင္းတစ္လံုး သာေနတယ္။ အာလင္မ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာကလဲ ေခတ္ပညာတက္ရင္ကို အထင္ႀကီးတတ္တဲ့ ဉာဥ္ေလးေတြ ရွိတာကိုး။ ဒီႏွစ္ခုရဲ႕ အားနည္း/အားသာခ်က္ေတြကိုသိထားတဲ့ ဒီပုဂၢိဳလ္ကာရီဆပ္က သိထားတယ္ေလ။
အဲဒီေနာက္ ဘာေတြဘယ္လို ဆက္ျဖစ္ၾကတယ္ေတာ့ မသိဘူး။ က်ေနာ္တို႔ကလဲ နယ္ကကို။ ရန္ကုန္ကို အေရာက္အေပါက္ သိပ္နည္းတယ္ေလ။ သဂ်္၀ီးဒ္ေတြလဲ နဲနဲေတာ့ ၿငိမ္သြားသလိုပဲလို႔ သတိေတာ့ထားမိတယ္။ အရင္ကေလာက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ်။
ေနာက္ သိပ္မၾကာဘူး “ကြဲလြဲျခင္းသည္ ရဟ္မသ္၊ ကြဲျပဲျခင္းသည္ အဇာဗ္”ဆိုၿပီး စာအုပ္တစ္အုပ္ အလကား လိုက္ေ၀တယ္ဗ်။ က်ေနာ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕မွာလဲ ဒီစာအုပ္ကို အဲဒီေရးတဲ့ ကာရီဆပ္ကိုယ္တိုင္ ကားသံုးစီးေလာက္နဲ႔ေရာက္လာတယ္။ တစ္စီးကေတာ့ စာအုပ္ေတြတင္လာတဲ့ ကားေသးေလး။ အဲဒီကားကေန ၿမိဳ႕ေပၚက သူနဲ႔ပတ္သက္သမွ်လူေတြဆီကို လက္ဆင့္ကမ္း ေ၀ငွသြားတယ္။ ဒီစာအုပ္ရေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ရြယ္တူအာလင္မ္ေလးေတြက မကၠာဟ္အိမာမ္ ကာရီဆိုဒိုက္စ္နဲ႔ ကာရီရွဳိရိုင္းမ္တို႔ေတာင္ စလဖီလို႔ ေၾကျငာလိုက္ၿပီ။ စလဖီဆိုတာကို ကမာၻ႔အကာဗီလ္ႀကီးေတြကလဲ လက္ခံလိုက္ၿပီ။ ဘာညာေပါ့ဗ်ာ။
က်ေနာ့္ကိုလဲ ဒီစာအုပ္လာျပတယ္။ ဒီဗြီဒီအေခြလဲ ၾကည့္ရတယ္။ ဟာ က်ေနာ္ သိသိခ်င္း စိတ္ေတြ အရမ္းကို ေျခာက္ျခားေနမိတယ္ဗ်ာ။ အလႅာဟ္ အလႅာဟ္ ဘာေတြ ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ။ က်ေနာ္ အရမ္းစိုးရိမ္ေနမိတယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာလဲ စာအုပ္ေတြက သိပ္ကိုပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္ အမွန္တရားဆိုတာကို ရွာေဖြေနတယ္။ သိခ်င္ေနတယ္။ လိုခ်င္ေနမိတယ္။ စာအုပ္ထဲဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၾကပ္သီးေတြေတာင္ ထလာမိတယ္။ စလဖီဆိုတာ မဇ္ဟဗ္တစ္ခုလိုပဲလို႔ေတာင္ ထင္ေနမိေတာ့တယ္။ ဇရားကြက္နဲ႔ကို စနစ္တက် မဇ္ဟဗ္ေတြရဲ႕ ကြဲျပားမႈေတြမွာ စလဖီလဲ တစ္ခုပါေနတယ္။ ေနာက္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဆရာႀကီး ဟာရွင္မ္ဘိုဒီးဆပ္ရဲ႕ အသံ၊ မြတ္ဖ္သီဆပ္ရဲ႕အသံ၊ ဟိဒါယသြလႅာဟ္ဆပ္ရဲ႕အသံေတြကိုလဲ ၾကားရတယ္။ ကာရီဆပ္ရဲ႕အသံကိုလဲ အဲဒီေခြထဲမွာ ၾကားဖူးခဲ့တာေပါ့။ သူ႔အသံက မာနသံေတြလိုလို၊ အဲဟ္ေလ့ဟဒီးဆ္၊ ကာႆီယာနီေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဟဇရသ္ အကာဗီလ္ေတြကို ေျပာေနတဲ့ ေလသံေတြလိုလို၊ စလဖီ၀ါဒီတစ္ဦးက စလဖီ၀ါဒျဖန္႔ေနသလိုလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက အခိုင္အမာနဲ႔ စလဖီမဟုတ္ဘူး၊ ဟနဖီပါလို႔ေတာ့ ေျပာေနတယ္။ ဘာနဲ႔သြားတူသလဲဆိုရင္ က်ီးကန္းက က်ီးကန္းေတာ့ဟုတ္တယ္။ ေဒါင္းေတြကို အားက်ေနတဲ့ေလသံမ်ိဳးေပါ့။က်ေနာ္ ဒီကိစၥကို ဘယ္သူနဲ႔မွ အျငင္းအခံုမလုပ္ေတာ့ဘူး။ ႏႈတ္ဆိတ္ၿပီး ေနလိုက္တယ္။ သူတို႔ ေအာင္ပြဲခံေနၾကတာကိုး။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိေနတယ္။ ဒီစာအုပ္ဟာ သာသနာကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ လက္နက္တစ္ခုပဲ။ ဒီစာအုပ္ေၾကာင့္ အြမၼသ္တစ္ခုလံုး ေျဗာင္းဆန္သြားႏိုင္တယ္။ မီးခိုးႂကြက္ေခ်ာက္ ျဖစ္ကုန္လိမ့္မယ္။ အမွန္တရားနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ စာအုပ္ဆိုတာကိုေတာ့ အလႅာဟ့္အလုိေတာ္နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ သိေနတယ္။ အမွန္တကယ္ကိုပဲ ဆိုဒိုက္စ္က စလဖီလို႔ ေၾကျငာခဲ့ရင္လဲ သူမွားတယ္။ သူ႔ဟာသူ ဘာႀကီးပဲ ျဖစ္ေနျဖစ္ေနေပါ့။ ေနာက္ အေခြထဲမွာလဲ ဆိုဒိုက္စ္တို႔ရဲ႕ ပါကစၥတာန္ခရီးစဥ္ပံုစံက ေခါင္းစဥ္မေဖာ္ျပတတ္ေပမဲ့ ၾကည့္ရတာ တစ္မ်ိဳးကို ျဖစ္ေနတယ္။ ဘ၀င္မက်မိဘူး။ ဒီအတြက္ တစ္ခုခုကို ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတယ္။ ပါကစၥတန္မွာ ရွိေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီလဲ အဆက္မျပတ္ ဆက္သြယ္ၿပီး ဒီကိစၥကို ေလ့လာေနခဲ့တယ္။
(အလ္ဟမ္းႆုလစ္လႅား) ခ်ီးမႊမ္းေထာပနာမႈေတြဟာ အရွင္ျမတ္အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္ျမတ္ရဲ႕ ေနအ္မသ္ ဂရုဏာေတာ္ေၾကာင့္ သိပ္မၾကာဘူး။ ဒီစာအုပ္အတြက္ အိုလမာအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ဦးေဆာင္ၿပီး အာလင္မ္ခုႏွစ္ဦးပါတဲ့ ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ေၾကညာခ်က္ တစ္ေစာင္ ထြက္လာပါေတာ့တယ္။
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------- အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္အေပါင္းတို႔အား အသိေပးေၾကျငာခ်က္
အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ အေပါင္းတုိ႔ခင္ဗ်ား -
လြန္ခဲ့ေသာ (၂)ပတ္ခန္႔က “ကြဲလြဲျခင္းသည္ ရဟ္မသ္၊ ကြဲျပဲျခင္းသည္ အဇားဗ္” မည္ေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ ထြက္လာခဲ့ပါသည္။ ယင္းစာအုပ္တြင္ အမ်ားမြတ္စ္လင္မ္ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေစရန္ အေထာက္အထားမ်ားကုိ (ျဖတ္၊ ညႇပ္၊ ကပ္) ျပဳလုပ္ၿပီး လုိရာဆြဲ၍ ျပန္ဆုိထားျခင္း၊ မူရင္းစာသားအခ်ိဳ႕ကုိ ခ်န္လွပ္၍ ျပန္ဆုိထားျခင္း၊ မိမိဘက္မွ ျဖည့္စြက္ေရးသားျခင္း၊ ျမန္မာျပည္ရွိ အာလင္မ္သာသနာ့ ပညာရွင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္မ်ားအား ေစာ္ကားထားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ထားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။
သာဓကအားျဖင့္ ေဖာ္ျပရေသာ္ -
- ၄င္းစာအုပ္တြင္ ဂ်ာေမအဟ္ဒါရြလ္အုလူမ္ကရာခ်ီပါကစၥတန္ဖသ္၀ါဌာနမွ အုိလမာ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္သုိ႔ ေပးပို႔ေသာစာကုိ ေဖာ္ျပရာတြင္ မူရင္းစာသားအခ်ိဳ႕ကုိ ခ်န္ထားၿပီး မိမိလိုရာကိုသာ ေဖာ္ျပထားျခင္း၊ ဥပမာ- မူရင္းစာ ေအာက္ဆံုးအပုိဒ္တြင္ “အကယ္၍ မည္သည့္ အုပ္စုမဆုိ ပညာေရးကုိ အေႀကာင္းျပၿပီး သကၠလီးဒ္ မျပဳၾကရန္ စြဲေဆာင္ေနလွ်င္ မိမိတို႔၏ သားသမီးမ်ားကို ၎တို႔၏ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ပညာဆည္းပူးျခင္းမွ တားျမစ္ရမည္။”ဟူေသာ မူရင္းစာသားကို ခ်န္ထားခဲ့ျခင္း။
- ၄င္းစာအုပ္ကုိ ေရးသားသူသည္ မိမိကုိယ္မိမိ “ဟနဖီ မဇ္ဟဗ္”၀င္ ျဖစ္သည္ဟု ေရးသား ေဖာ္ျပထားပါလ်က္ စလဖီ အယူ၀ါဒကိုသာ စာအုပ္တစ္အုပ္လံုးတြင္ အားေပးေဖာ္ျပထားျခင္း။
- ၄င္းစာအုပ္တြင္ "ျမန္မာျပည္ရွိ အစၥလာမ္သည္လည္း ကုရ္အာန္က်မ္းေတာ္၊ စြႏၷသ္ေတာ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေသာ အစၥလာမ္ ျဖစ္ေနရံုသာမက အကာဗိရ္မ်ား၏ လမ္းစဥ္ႏွင့္လည္း ဆန္႔က်င္ေနသည့္ အစၥလာမ္သာ ျဖစ္ေနရပါေတာ့သည္" ဟု ေရးသားထားျခင္း။
- ၄င္းစာအုပ္တြင္ "မိမိတို႔မ်က္လံုးကုိ အေမွာင္ထဲ စံုမွိတ္ကာ ဆရာႀကီးေတြေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လုိက္ေနၾကတဲ့ မြတ္စ္လင္မ္လူထုႀကီးကို ဒီအတုိင္းပဲ ဆက္ေလွ်ာက္ေနလွ်င္ အလြန္နက္ရွိဳင္းတဲ့ ေခ်ာက္ႀကီးထဲသို႔ က်သြားမွာျဖစ္ေနလို႔"ဟု ေရးသားထားျခင္း။
- ၄င္းစာအုပ္တြင္ "ဒီကေန႔အထိ ဆရာႀကီးေတြရဲ႕ မွားယြင္းခၽြတ္ေခ်ာ္မႈေတြနဲ႔အတူ လႊမ္းမိုးလ်က္ရွိေနတာကို အမွန္တည့္ေပးမယ့္ ဆရာသခင္ (ကၽြန္ေတာ္မွအပ) တစ္ပါးမွ မေပၚေပါက္ေသးပါ"ဟု ေရးသားထားျခင္း။
- ၄င္းစာအုပ္တြင္ မွန္ကန္ေသာ မဇ္ဟဗ္ (၄)ခုႏွင့္ တစ္ဆက္တည္း စလဖီကိုလည္း မဇ္ဟဗ္တစ္ခုဟု ေဖာ္ျပကာ မြတ္စလင္မ္ထုအား မဇ္ဟဗ္ (၅)ခုရွိသေယာင္ မဟုတ္မမွန္ ေဖာ္ျပထားျခင္း။
- ၄င္းစာအုပ္တြင္ ဂုိင္းရ္မုကၠလိဒ္၏ေနာက္တြင္ နမာဇ္၀တ္ျပဳပိုင္သည္ဟူ၍ က်မ္းႀကီးက်မ္းငယ္မ်ားမွ အေထာက္အထားမ်ားကုိ မူရင္းစာ (စ၊လယ္၊ဆံုး)မွ မိမိေဖာ္ျပလိုသည္ကုိသာ ႏႈိက္ထုတ္ ျပန္ဆုိ တင္ျပထားျခင္း။
- ၄င္းစာအုပ္တြင္ ကအ္ဗဟ္ေက်ာင္းေတာ္၏ အိမာမ္မ်ားျဖစ္သည့္ ရိႈင္ခ္စုဒုိက္စ္ ႏွင့္ ရႈိင္ခ္ရႈိရိုင္းမ္ တို႔သည္ “စလဖီ ျဖစ္သည္ဟု ေဖာ္ျပထားေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။ ဤသည္မွာ လံုး၀ မဟုတ္မမွန္ ေဖာ္ျပခ်က္ တစ္ရပ္သာ ျဖစ္သည္။ ေဖာ္ျပပါ အိမာမ္မ်ားသည္ မိမိကုိယ္မိမိ စလဖီျဖစ္ေၾကာင္း ယတိျပတ္ အသံုးအႏႈန္းျဖင့္ ေၾကျငာခ်က္တစ္စံုတစ္ရာ ျပဳလုပ္ထားျခင္း မရွိပါ။ အမွန္စင္စစ္ ကအ္ဗဟ္ ေက်ာင္းေတာ္ႏွင့္ မတ္စ္ဂ်ိေဒနဗ၀ီ၏ သာသနာေရးဆုိင္ရာ အႀကီးအကဲ ဥကၠ႒ႀကီးျဖစ္သည့္ ရိႈင္ခ္ မုဟမၼဒ္ ဗင္န္ အဗၺဒြလႅာဟ္ အပ္စ္စုဗုိင္ယိလ္က မုခ် ဟရမုိင္းန္တြင္ ရွိၾကကုန္ေသာ အိမာမ္မ်ားသည္ အိမာမ္ အဟ္မဒ္ဗင္ဟမ္ဗလ္ ရဟ္မသြလႅာဟ္သခင္၏ ေနာက္လိုက္ “ဟမ္ဗလီ” မဇ္ဟဗ္၀င္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေျဖၾကားသည့္ အေထာက္အထား အတိအလင္း ရွိေပသည္။ ၎မွာ- ထိုဟရမုိင္န္ ရွရီဖုိင္း(န္)၏ အိမာန္မ်ားသည္ “ဟမ္ဗလီ”မဇ္ဟဗ္၀င္မ်ား ျဖစ္ၾကသလားဟု ေမးျမန္းထားသည္ကုိ ဟရမုိင္န္း၏ ဥကၠ႒ႀကီးက ေျဖၾကားထားသည္မွာ “ဟုတ္ကဲ့၊ ၄င္းတုိ႔သည္ အဲ့ဟ္ေလစြႏၷသ္ အိမာန္ႀကီးတစ္ပါးျဖစ္သည့္ အိမာန္အဟ္မဒ္ဗင္န္ဟမ္ဗလ္ ရဟ္မသြလႅာဟ္ သခင္ႀကီး၏ ေနာက္လိုက္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။”
- ၄င္းစာအုပ္တြင္ ပါကစၥတန္ႏုိင္ငံ ကရာခ်ီၿမိဳ႕၌ က်င္းပေသာ ကအ္ဗဟ္ေက်ာင္းေတာ္၏ အိမာမ္အား ႀကိဳဆုိသည့္ သီးျခားအခမ္းအနားႏွစ္ခုကုိ ဟနဖီအကာဗိရ္အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ အဲဟ္ေလ့ဟဒီးစ္ (စလဖီ) ပညာရွင္ႀကီးမ်ား ပူးေပါင္းလ်က္ မိန္႔ခြန္း ေျပာေနၾကပံုမ်ားဟူ၍ အခမ္းအနား တစ္ခုသေယာင္ လိမ္လည္ ေဖာ္ျပထားျခင္း၊ စသည့္ အခ်က္မ်ားအျပင္ ေနာက္ထပ္ လိမ္လည္ လွည့္ဖ်ား၍ ေရးသားထားသည့္ အခ်က္မ်ားစြာတုိ႔ကုိ “ကြဲလြဲျခင္းသည္ ရဟ္မသ္၊ ကြဲျပဲျခင္းသည္ အဇားဗ္” မည္ေသာ စာအုပ္တြင္ ေတြ႔ရွိရပါသည္။ သုိ႔ပါ၍ ၎စာအုပ္ကုိ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္မ်ား ဖတ္႐ႈေလ့လာျခင္းျဖင့္ အီမာန္ကုိ ထိခိုက္ပ်က္စီးေစမည့္အျပင္ က်င့္စဥ္မ်ားကိုလည္း ထိခိုက္ႏုိင္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း ၀ိ၀ါဒကြဲ၍ အျငင္းပြားကာ ျပႆနာမ်ား ေပၚေပါက္ႏိုင္ပါသည္။
ဖတ္႐ႈေလ့လာျခင္း၊
လက္၀ယ္ထားရွိျခင္း၊
တဆင့္ျပန္လည္ျဖန္႔ေ၀ျခင္း စသည္မ်ားကို လံုး၀ မျပဳလုပ္ၾကပါရန္ အသိေပးအပ္ပါသည္။
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ကာရီေတြ အသံေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ကိရာအသ္ေတြ ဆိုဖို႔ထက္ အစၥလာမ့္ရင္ေသြးငယ္ေတြ ကလိမာစာပိုဒ္ေတြ ရြတ္ဆိုတတ္ဖို႔က အေရးႀကီးပါတယ္။ စလာမ္ကို သဂ်္၀ီးဒ္နဲ႔ ေပးတတ္ဖို႔ဆိုတာထက္ နမားဇ္ကို ေကာင္းေကာင္းဖတ္တတ္ဖုိ႔က အေရးႀကီးပါတယ္။ သဂ်္၀ီးဒ္ပညာရပ္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနဖို႔ထက္ ရိုဇာဟ္ရဲ႕ မတ္စ္အလာဟ္ေတြ သင္ယူဖို႔က ပိုေရးႀကီးပါတယ္။ သဂ်္၀ီးဒ္ေတြအတြက္ ေငြေတြသံုးဖို႔ထက္ အျခားေသာ သာသနာ့ပညာေတြအတြက္ ေငြေတြ စိုက္ထုတ္သင့္ပါတယ္။
ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးနဲ႔တပည့္ဆြဟာဗာေတြဟာ သာသနာကို ဆင္းရဲဒုကၡခံၿပီး ရိုးစင္းတဲ့ပံုစံနဲ႔ ျဖန္ခ်ိခဲ့သလို ယဟူဒီ၊ နဆြာရာနီေတြဟာ ေငြေတြသံုးၿပီး ပကာသန စည္းစိမ္ေတြ မက္လံုးျပ ေငြေတြပံုေအာသံုးၿပီး သူတို႔သာသနာကို ျဖန္႔ခ်ိေနၾကတယ္။ တမန္ေတာ့္ရဲ႕ အြမၼသ္ျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ ဟိုလူေတြရဲ႕ ပံုစံနဲ႔ ဘာလို႔ သာသနာျပဳေနရတာလဲ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ကာရီဆပ္ေရ UOI မွာ အစ္မႀကီးတစ္ေယာက္က ေရးသြားတာေလးကို သတိရမိတယ္ဗ်။ သူေျပာသြားတာေလးက ရွင္းပါတယ္။ “ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အတိက အစၥလာမ္ကို ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တာ ဟနဖီ အာလင္မ္ႀကီးေတြပါ။ သူတို႔ေတြ အခ်ိန္ေတြကို အြမၼသ္အတြက္ပဲ အသံုးခ်ခဲ့တယ္။ သူတို႔ဘ၀ေတြကို သာသနာအတြက္ အၿပီးအပိုင္ စေတးခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ သာသနာကို ထြင္းေဖာက္တဲ့ လမ္းေတြက သိပ္ကိုၾကမ္းတမ္းလြန္းပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဂိုရ္မုကလ္လစ္ဒ္ေတြ ဘယ္ေရာက္ေနၾကလဲ? အခုမွ လာၿပီး စလဖီ သံေကာင္းလာဟစ္ျပမေနပါနဲ႔။ စလဖီ၀ါဒကို တို႔ ျမန္မာမြတ္စလင္မ္ေတြ အလိုမရွိဘူး” တဲ့ဗ်ာ။ အစ္မေရ တကယ္ကို မွန္ကန္တဲ့ စကားေလးျဖစ္လို႔ ဒီေနရာမွာ ယူသံုးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။
မွတ္ခ်က္........တဆင္႕ကူးယူေဖာ္ျပထားသည္။ yunus
အဟ္ေလ႔စြႏၷတ္ ဝလ္ဂ်မာအတ္ အာကီဒါႏွင္႔ကြဲလႊဲေနေၾကာင္း တင္ၿပပါသည္။ ၎အၿပင္အင္တာနက္မ ွရွာေဖြ၍ စလ္ဖီဆုိင္ရာသိေကာင္းစရာေထာက္အထားမ်ားကုိလည္းဆက္လက္တင္ၿပပါသည္။ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖူးေသာေလ႔လာ
ခဲ႔ေသာစာအုပ္ထဲမွေတြ႕ရွိခ်က္အခ်ဳိ႕ကုိေကာက္နဳတ္တင္ၿပၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
Ref:စာအုပ္ အစၥလာမ္ကုိဖ်က္စီးေနၾကသည္စလ္ဖီးတုိ႔၏အေၾကာင္း
၁။-(မူလေရး သူ ဆီးရီးယားနဳိင္ငံသား ရွိက္မူဟမၼဒ္ စအီးဒ္ရာမ္ဘူတီြ(အရဘီလူမ်ဳိး)
၂။-၎စာအုပ္ကုိ စလ္ဖိယတ္ ေက ေအက္ဂ်ာေအဇာအမည္ၿဖင္႔ အူရ္ဒူဘာသာသုိ႔ ေမာ္လနာမူဟမၼဒ္အာရိဖ္(ဒါရုလ္အူလူမ္ေဒယုိဘန္-ဆရာၾကီး)က ၿပန္ဆုိသည္။
၃။-တဖန္ၿမန္မာဘာသာသုိ႔ (ေမာ္လနာမုိဟမၼဒ္အိလ္ယာစ-မဟ္မူဒီ္)က ၿပန္ဆုိပါသည္။
၎စာအုပ္၏စာမ်က္ႏွာ(၁၁၉) တြင္ေအာက္ပါအခ်က္သည္အဟ္ေလ႔စြႏၷတ္ ဝလ္ဂ်မာအတ္ အာကီဒါႏွင္႔ကြဲလႊဲေနေတြ႔ရွိရပါသည္။
စလ္ဖီဂုိဏ္းဝင္တုိ႔၏အာကီဒါဟ္အယူအဆအခ်ဳိ႕
၂။-နစ္ရာနီဇဗဟ္ၿပဳေသာ သားေကာင္း စားပုိင္ၿခင္း
၃။-တြာလက္ (၃)ၾကိမ္ တစ္ခြန္းၿဖင္႔ ေပးၿခင္းၿဖင္႔ တစ္ၾကိမ္သာ အထေၿမာက္သည ္ဟုဆုိၿခင္း
၄။-အဗရဟ္ဘုရင္ႏွင္ အေပါင္းပါဆင္တပ္တုိ႔သည္ေရေၾကာက္ ေရာဂါၿဖစ္စစ္ဂႈံးခဲyသည္အဘာဘိလ္ငွက္လာ၍ေက်ာက္ခဲေပါက္သည္အတြက္စစ္ရႈံးသည္ဆုိၿခင္း မဟုတ္ပါ။
၅။ဗဒရ္စစ္ပြဲ`၌မလာအီကာမ်ားကုိစစ္ကူပုိ႔သည္ဟုေၿပာဆုိၿခင္းသည္အမွန္မဟုတ္ပါ။အလႅာဟ္အရွင္
ၿမတ္က စိဆတ္တက္ၾကြေစရန္အားေပးစကာေၿပာလုိက္ၿခင္းၿဖစ္သည္။
၆။-တမန္ေတာ္ၿမတ္(စြ)ဟာယေတာတ္နဗီေပ။ေဇယာရတ္လုပ္ၿခင္းသည္ဗိဒါအတ္ၿဖစ္သည္။
၇။-မစ္ဂ်ိေဒနဗဝီ`၌ နမာဇ္တစ္ၾကိမ္ဖတ္လင္ အဆ ငါးေသာင္းရရွိ မဟုတ္ပါ။အဆတစ္ေထာင္သာရရွိ
မည္။
၈။-တမန္ေတာ္ေမအ္ရာဂ်္ကုိ ရုပ္ခႏၶာၿဖင္႔ၾကြၿမန္သြားၿခင္းမဟုတ္ပါ။ဝိညာဏ္ၿဖင္႔သြားခဲ႔ၿခင္းၿဖစ္သည္။
၉။-ဝစီလာအမီသဟဲၿပဳ၍ ဆုမြန္ၿပဳၿခင္းသည္ဟရာမ္၊ဗီဒါအတ္၊ရွီရိက္ၿဖစ္သည္။
၁၀။-တဗ္လိဂ္ဂ်မာအတ္ကုိလက္မခံၿခင္း၊မေတာ္မေရာ္ေၿပာဆုိၿပီးဗီဒါအတ္ကုိလုပ္ေဆာင္ေနၾကံသူမ်ား
ဟုစြပ္စြဲၿခင္း။
၁၁။- တေဆာင္ဝုဖ္ ဗုိင္အတ္ၿပဳေပးၿခင္းတုိ႔ကုိ လက္မခံၿခင္း။
စလ္ဖီႏွင္႔အဟ္ေလ႔စြႏၷတ္တုိ႔အၾကားမစ္အလဟ္ပုိင္းဆုိင္ရာကြဲလြဲမႈမ်ားအနက္အခ်ဳိကုိတင္ၿခင္းၿဖစ္သည္။
( ကိုစိုင္ေမာင္)
If you like this please Link Back to this article...
ဆက္ဖတ္ရန္>>>
