ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ အၾကီးဆံုးေသာအလုပ္မွာ မႈန္မႊားမႊားသာျမင္ရေသာ အေဝးက အျဖစ္အပ်က္ကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရန္ မဟုတ္၊
ယခုလက္ရွိ ထင္ရွားေသာ ကိစၥသာျဖစ္သည္။
လြန္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ကာလဆိုတဲ့ တံခါးကိုပိတ္လိုက္ၾကစမ္းပါ၊ ျပီးေတာ့တစ္ခါ ေနာက္ထပ္ မေရာက္လာေသးတဲ့ အနာဂတ္ကာလ ဆိုတာကိုလည္း တံခါးပိတ္လိုက္ၾကစမ္းပါ၊ ေသေၾကပ်က္စီး ေရြ႕လ်ားသြားျပီဆိုတာ လူတိုင္းသိေနတဲ့ မေန႔၊ မေန႔၊ မေန႔႔ကေပါင္းမ်ားစြာတို႔ရယ္၊ မေပၚလာေသးဘူး၊ မေမြးဖြားေသးဘူဆိုတာ လူတိုင္းသိေနတဲ့ နက္ျဖန္၊ နက္ျဖန္၊ နက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြား
တို႔ရယ္။ အဲဒါေတြဟာ က်ဳပ္တို႔နဲ႔မဆိုင္ဘူး၊ ျပီးတာလည္းျပီးျပီ၊ မျပီးပါနဲ႔လို႔ မတားနုိင္ဘူး၊ မျဖစ္ေသးတာကိုလည္း ဘာျဖစ္မွန္း မသိေေသးေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ျပီး စိတ္ေမာေနဖို႔လိုမလဲ ဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႔မွာဘာပဲ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းအျဖစ္နဲ႔ က်န္ခဲ့သလဲ၊
ဒါကေတာ့ တျခားမဟုတ္ပါဘူး၊ သည္ေန႔၊ ယေန႔၊ ယခု ဆိုတာပဲေပါ့၊ လူေတြနဲ႔ အသက္ဆိုင္ဆံုးက မ်က္ေမွာက္ ပစၥကၡပါပဲ၊
ေနာင္ေရးကိုေတြးျပီး ပူေနတဲ့လူဟာ အအိပ္ပ်က္၊ အစားပ်က္နဲ႔ အားအင္ေလ်ာ့ပါျပီး အလကားသက္သက္ ဒုကၡေရာက္ရတယ္၊
ျပီးခဲ့တဲ့ အတိတ္ကာလအျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ျပီးေတြေတာတမ္းတ လြမ္းဆြတ္ေနရင္ေတာ့ ဘယ္မွာ အက်ဳိးထူးဦးမွာလဲ၊
ဒါေၾကာင့္ အတိတ္နဲ႔အနာဂတ္တို႔ကို အသာကေလး တံခါးပိတ္ျပီး တစ္ဘဝမွာ တစ္ေန႔စာကေလး အကန္႔လိုက္လုပ္ျပီးေနၾကစမ္းပါ၊
မနက္ျဖန္အတြက္ စဥ္းစားပါ။ သို႔ေသာ္ နက္ျဖန္အတြက္ၾကဳိ၍ မပူပန္ပါႏွင့္။
နက္ျဖန္အတြက္ ၾကဳိတင္ျပင္ဆင္မႈျပဳပါ။ သို႔ေသာ္ နက္ျဖန္ ဘာမ်ားျဖစ္ပါမလဲဟု ေတြးေတာေၾကာင့္ၾကျခင္း မရွိပါႏွင့္။
အလုပ္အကိုင္ လုပ္ရာမွာလဲ ဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္မ်ာူမ်ား စိတ္မရႈပ္ဘဲ အလုပ္တစ္ခုျပီးမွ တစ္ခု က်က်နနလုပ္တဲ့ အက်င့္ကေလးယူးထားပါ။
ကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ ယခုအခါ ဘယ္ေနရာ၌ တည္ေနၾကပါသလဲ၊ ရွည္လ်ားလွေသာ သံသရာကာလၾကီး၏ အလယ္တြင္ တည္ေနၾကသည္ဟု
ဆိုႏုိင္ေပသည္။ အဓြန္႔ရွည္ၾကာေသာ အတိတ္ကာလ လဟာျပင္က်ယ္ႏွင့္ အဆံုးအဆမရွိေသာ အနာဂတ္ကာလ အဏၰဝါေဗြၾကီး
ႏွစ္ခုစပ္ၾကား၌ရွိေသာ က်ဥ္းေျမာင္းလွသည့္ ပစၥဳပၸန္ကာလကေလးတြင္ တည္ေနၾကေလသည္။ ထိုသို႔ တည္ေနရာမွ တစ္ဖက္ေသာ အတိတ္ကာလ လဟာျပင္က်ယ္ၾကီးဘက္သို႔ လွမ္းလိုက္ပါမႈ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ဒုကၡေရာက္၍ အက်ဳိးကင္းမဲ့ေခ်သည္။
အနာဂတ္အဏၰဝါၾကီးထဲသို႔ ေျခစံုပစ္၍ကူးလွ်င္လည္း စံုးစံုးမျမဳပ္ေတာ့မည္ ဧကန္ပင္တည္း။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ ပစၥဳပၸန္ကာလကေလးတြင္ ခိုင္ခိုင္မာမာရပ္တည္ေနၾကရန္ သင့္လွေပသည္၊
ယခုလက္ငင္းအေျခအေနသည္ ဆင္ျခင္တံုတရားႏွင့္သံုးသပ္ၾကည့္လွ်င္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္၏။
လူ႔ဘဝအသက္တာ ရွည္လွသည္မဟုတ္ကို သတိျပဳ၍ ေနရခိုက္တြင္ က်က်နန ေနၾကစမ္းပါ။ ယေန႔ ေနရမည့္ အေရးကို ယေန႔မေနဘဲ
ရက္ေရႊ႕ကာ ေနာက္ေန႔ ေကာင္းႏိုးႏိုးႏွင့္ ေရာင့္ရဲမႈ ကင္းမဲ့ေနၾကေသာေၾကာင့္ လူတို႔သည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈႏွင့္ ေတ့လြဲျဖစ္ၾကရေလသည္။
( မိတ္ေဆြ၊ ေသာကကို ပယ္ေဖ်ာက္လိုပါသလား၊ သို႔ဆိုလွ်င္ ဆာေအာ့စလား ေျပာသကဲ့သို႔ အတိတ္ အနာဂတ္တို႔ကို
တံခါးပိတ္ျပီး တစ္ေန႔လံုးေနျခင္း ျဖင့္သာေနပါလာ)
ျပီးေတာ့ ေအာက္ပါေမးခြန္းမ်ားကို ေျဖၾကည့္စမ္းပါေလ။
၁။ ငါသည္ ပစၥဳပၸန္ကာလမွ် မေနဘဲ ေနာင္ေရးကိုေတြးျပီ ပူပန္ေနသလား။ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး အိမ္မက္ေကာင္း မက္ေနသလားဒ
၂။ ငါ အခု အခိုက္အတန္႔ကေလးကို ေက်ေက်နပ္နပ္မခံစားဘဲ လြန္ခဲ့တဲ့ အတိတ္အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေတြူျပီ စိတ္ညစ္ညူးေနသလား။
၃။ ငါ မနက္အိပ္ရာထရင္ သည္ေန႔ကို စံစားမယ္လို႔ သႏၷိဠာန္ခ်သလား။ သည္ေန႔မွာရွိတဲ့ ၂၄ နာရီးလံုးကို ေက်နပ္ေအာင္
အသံုးျပဳမယ္ ၾကံရြယ္ပါရဲ့လား။
၄။ ငါဟာ တစ္ေန႔လံုး ေနျခင္းစနစ္အရ အက်ဳိးထူးရပါ့မလား။
၅။ ငါသည္ အလုပ္ကို ဘယ္ေတာ့စလုပ္မွာလဲ။ ေနာက္အပတ္လား၊ နက္ျဖန္လား၊ ယေန႔လား။
ေဒးလ္ ကာနက္ဂ်ီ ေရး၍ / တက္တိုး ျမန္မာျပန္သည္။ ေသာကကင္းေဝးေနႏိုင္ေရး.........အခန္း ၁
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ျပန္လည္၍ေရသားေဖၚျပပါသည္။..ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွလံုးသား..
If you like this please Link Back to this article...
No comments:
Post a Comment
မွတ္ခ်က္မ်ားတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္။