ဇကားသ္ ထိုက္ေသာ ဥစၥာပစၥည္း(၃)မ်ဳိးရွိပါသည္။
၁။ ေရႊ-ေငြ၂။ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားေသာ ဥစၥာပစၥည္း။
၃။ အိမ္တြင္းေမြးျမဴထားေသာ ကြ်ဲ-ႏြား-သိုး-ဆိတ္ တိရစာၦန္မ်ား။
ဇကားသ္ေပးထိုက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ (၇)ဦးရွိသည္။
၁။ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ား၂။ တူ-တူမမ်ား
၃။ ဦးေလး-ဦးၾကီးမ်ား
၄။ အရီးေလး-အရီးၾကီးမ်ား
၅။ မိေထြး-ဖေထြးမ်ား
၆။ မိေထြး-ဖေထြး၏မိဘမ်ား
၇။ ေယာကၡထီး-ေယာကၡမမ်ား
ဇကားသ္ မေပးပိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္(၈)ဦးရွိသည္။
၁။ မိဘ။၂။ အဘိုးအဘြားမ်ား
၃။ သား-သမီးမ်ား
၄။ ေျမ-ျမစ္မ်ား
၅။ မိမိ၏ဇနီးမိန္းမမ်ား
၆။ မိမိ၏ခင္ပြန္းသည္ လင္ေယာက္က်္ား
၇။ စိုင္ယာဒ္ အမ်ဳိးအႏြယ္
၈။ ဟာရွီမီအမ်ဳိးႏြယ္တို႔ျဖစ္သည္၊( ဟာရွီမီဆိုသည္မွာ )
၁၊ ဟဇရသ္ဟာရစ္ဗင္န္အဗၺဒြလ္ မြတ္တြလစ္ဗ္သခင
၂၊ ဟဇရသ္ဂ်အ္ဖရ္သခင္
၃၊ ဟဇရသ္အုကိုင္လ္သခင္
၄၊ ဟဇရသ္အဗၺားစ္သခင္
၅၊ ဟဇရသ္အလီသခင္တို႔မွ ဆင္းသက္လာသူမ်ားကို ဟာရွီမီ အမ်ဳိးႏြယ္ဟုေခၚဆိုပါသည္။
စာအုပ္ ။.....။သအ္လီမုလ္ အတြ္ဖလ္
ျပဳစုသူ ။.......။ အလ္ဟာဂ်္ ေမာ္လာနာ ကာရီ ဟာဖစ္ မုဟမၼဒ္ ယဟ္ယာ ( ဘင္န္ )
အလ္ဟာဂ်္ ေမာ္လာနာ မြတ္ဖ္သီ ရွမ္စြဒ္ဒိုဟာ-မဇြာေဟရီ
ဟဒီးစ္ပါေမာကၡခ်ဳပ္ႏွင့္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး ဆူဖီယတ္ အစၥလာမ္သာသနာ့တကၠသိုလ္
( မတ္စ္အလဟ္ ျပႆနာ )
ဥစၥာေၾကးေငြရွိသမွ်၏ အပံုေလးဆယ္ပံု တစ္ပံုကို ဇကာတ္ေပးရန္ ဝါဂ်စ္ဗ္ျဖစ္၏၊
ဥပမာ-ေငြ(၁၀၀)လွ်င္(၂)က်ပ္(၅၀)ျပားေပရမည္။
(မစ္ရွ္ကာတ္က်မ္းအတြဲ-၁-စာမ်က္ႏွာ-၁၅၉ )
ဇကာသ္ေငြကို သူဆင္းရဲ တစ္ဦးတစ္ေယာက္သို႔ ေပးေသာအခါ မိမိစိတ္တြင္းမွ ငါသည္ ဇကာသ္ေငြကို
ေပးသည္ဟု ရည္စူးလိုက္ရမည္၊ ထိုကဲ့သို႔ မရည္စူးဘဲ ေပးလိုက္လွ်င္ ဇကာသ္အတည္မျဖစ္ေခ်၊
ေနာက္ကို ထပ္ေပးရခ်ိမ့္ဦးမည္၊ ထိုမရည္စူးဘဲျဖင့္ေပးလိုက္ေသာေငြမ်ားအက်ဳိးမွာ တစ္ျခားသီးသန္႔
အက်ဳိးရလိမ့္မည္ျဖစ္၏။
(ဒြန္ေရ့မြခ္တာရ္က်မ္းအတြဲ-၁-စာမ်က္ႏွာ-၁၃၀)
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေသာ သူ/မ၌ အိမ္ေလး ငါးဆယ္လံုးရွိ၍ ၎အိမ္မ်ားကို အငွားခ်ထား၏
ထိုအခါ ၎အိမ္မ်ားသည္ မည္မွ်ပင္တန္ဘိုးရွိေသာ္လည္း ဇကာသ္ေပးရန္ ဝါဂ်စ္ဗ္မဟုတ္ေပ၊
အခႏွင့္ ငွားရမ္းေနေသာ ဥစၥာပစၥည္းမ်ားအပၚ၌ ဇကာသ္ ဝါဂ်စ္ဗ္မဟုတ္ေပ။
(ခါေနယဟ္က်မ္းအတြဲ-၁-စာမ်က္ႏွာ-၁၁၇)
အၾကင္သူ/မ၏ထံ၌ ေငြ ၂၅-တိုလာခြဲ(ျမန္မာအေလးခ်ိန္ က်ပ္ေလးဆယ္) အဂၤလိပ္က်ပ္
သံုးဒဂၤ ါး အားျဖင့္ ၅၄ ိ-၁၃-ပဲ ၃-ေရြးေသာ္လည္းေကာင္း ေရြ-တိုလာခြဲ
(ျမန္မာအေလးခ်ိန္ ၅ ိ-၁၀-ပဲသား)ရွိလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း သို႔မဟုတ္ ထိုမွ်ခန္႔ႏွင့္ပင္ တန္ဘိုးရွိေသာ
ေရာင္းဝယ္ေဖါက္ကားသည့္ ပစၥည္းရွိခဲ့ေသာ္ ထိုသူ/မကို ရွရီအတ္ တရားေတာ္က ပစၥည္းရွိေသာသူဟု
ေခၚေလသည္ ဤသို႔ေသာ သူ/မကို ဇကာသ္ေငြေပးလွဴျခင္းမပိုင္ ၎ကလည္ ဇကာသ္ေငြကိုယူျခင္း
စားျခင္းလည္း(ဟလာလ္)မဟုတ္ေခ်။ ထိုနည္းပင္ အၾကင္သူ/မ၌ ထိုတန္းခန္႔မွ်ေသာပစၥည္းသည္
ေရာင္းဝယ္ေသာပစၥည္းေတာ့ မဟုတ္ သို႔ရာတြင္ မိမိသံုးစြဲရန္ထက္ ပိုမိုေနေသာ္ ထိုသူ/မသည္လည္း
ပစၥည္းရွိေသာ သူပင္ျဖစ္ေလသည္၊ ဤသို႔ေသာ သူကိုလည္ ဇကာသ္ေငြကို ေပးျခင္းမပိုင္ အကယ္၍
ထိုကဲ့သို႔ပစၥည္းရွိေသာသူသည္ ဇကာသ္မစားထိုက္ေသာ္လည္း ၎သူအေပၚ၌ ဇကာသ္ေပးရန္လည္
ဝါဂ်စ္ဗ္မဟုတ္ေခ်။ (ဒြန္ေရ့မြခ္တာရ္က်မ္းအတြဲ-၁-စမ်က္ႏွာ-၁၄၁ )
စာအုပ္...........ဘဟစ္ရွ္တီေဇဝရ္က်မ္း
ျပဳစုသူ.............အလ္ဟာဂ်္ ေမာ္လာနာ မုဟမၼဒ္ မူစာ (မဇြာေဟရီ)
ခင္မင္စြာျဖင့္
If you like this please Link Back to this article...
ဆက္ဖတ္ရန္>>>
